Natuur talent

In 1936 won de toen zestienjarige Jan Hubertus het winnende ontwerp voor dit monument in het park bij het Wilhelminaplein.
Bron: foto Ans Spee

Jan Hubertus werd in 1920 geboren in Nijmegen en verhuisde met zijn ouders vrij snel daarna naar Indonesië, dat toen nog een kolonie was van Nederland. Hij bracht er zijn jeugd door in Padalarang op het eiland Java. Toen hij tien was, kwam het gezin weer terug naar Nederland en vestigde zich in Geertruidenberg. Jan ging in Breda naar de middelbare school en als vijftienjarige wilde hij gaan studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Hij was een natuurtalent. Hij wilde niets liever dan tekenen, schilderen, boetseren en bezig zijn met alle mogelijke vormen van beeldende kunst. Wat hij zag, wilde hij op de een of andere manier vastleggen. In Antwerpen erkende men wel zijn talent, maar men vond dat hij niet de goede vooropleiding had gevolgd. Dus bereidde Jan zich in ijltempo voor op het eindexamen van het Belgische atheneum. In 1937 slaagde hij zowel voor het atheneum als voor het toelatingsexamen voor de Academie voor Schone Kunsten. Als zeventienjarige begon hij daar aan een brede opleiding: tekenen, schilderen, etsen, graveren en kunstgeschiedenis. Twee jaar later vond hij dat hij in Antwerpen niets meer kon leren en trok naar Parijs om daar colleges aan de Vrije Academie te volgen. Onmiddellijk daarna ging hij naar Londen om aquareltekenen onder de knie te krijgen. Tussendoor volgde hij lessen in archeologie en algemene kunstgeschiedenis aan de universiteit van Leuven. Hij was meer dan een natuurtalent. Hij ademde kunst en er bestond voor hem niets anders dan dat. Toen hij twintig was, brak de Tweede Wereldoorlog uit en verloor hij zijn atelier in Antwerpen. Vanaf het begin verzette hij zich tegen de Duitse overheersing. Evenals dokter Jaspers nam hij actief deel aan het verzet in Geertruidenberg. Jan Hubertus had in Geertruidenberg een atelier aan de Zuidwal en later in de kapel van het Weeshuis aan de Markt (waar nu restaurant ’t Weeshuis is). Na de oorlog werd hij leraar tekenen en vertrok hij in 1965 naar Zwitserland, waar hij met de Zwitserse Maria Meyer trouwde. In 1972 ontving hij in Monte Carlo voor zijn werk de Gouden Palm voor Schone Kunsten. Over de hele wereld bezitten musea werken van hem.